காத்திருத்தலின் வலி !

என்னை உலகமாக சித்தரித்தாய்

நிலவை,நதிகளை,நட்சத்திரங்களை

பூந் தோட்டங் களையெல்லாம்

இடண்டாவதாக்கி ஒதுக்கினாய்

என்னை முதன்மை படுத்தி.

அதை உண்மையென

ஒப்புவிப்பது போல்

காலமும் நம்முடன்

கைகோர்த்து கிடந்தது

காதலில் தூய்த்து.

பெரும் கோடையின்

பின்வந்த நாளொன்றில்

நிரம்பிக்கிடந்த மனசுக்கு தகுந்த படி

இடைவெளிகளை பரிசளித்து

தொழில் தேடி தூர ஏகினாய்

விரைவில் திரும்பும் விடை வாங்கி.

விரலுயர்த்தி காட்ட விரும்ப வில்லை

எங்கேயோ தவறு

நேர்ந்திருக்க வேண்டும் 

தொடர்பை நீ துண்டிக்கும் அளவு

ஆயினும்

தவமென தனித்து

உன் ஞாபகங்களோடு

வாழ்தல் என்பது எனக்கு வரமாகிற்று

அதனால்தான்

தூர்ந்து போன பருவத்தை

தூக்கி பிடித்தபடி என் இரவுகளை

தனித்து விட்டிருக்கிறேன்

கனவுகளை தேடியலைந்து

தோற்று திரும்பும் கணங்களில்

வெப்பிசாரங்களால் நிரம்பி வழியும்

என் நிமிஷங்கள்...............

புலர்கிற பொழுதுகளில் நீ அனுப்பும்

அலட்சியங்களை சேமித்து

காத்திருத்தலின் வலிகளோடு

புளுங்கி வெந்த மனசை இப்போது

பசியாறிக் கொண்டிருக்கின்றேன்.

இன்றோ,நாளையோ அல்லது

இன்னும் சில காலத்தின் பின்

தகவல் அனுப்புவாய்

என் இருப்பை சந்தேகித்தபடி

அப்போது நான்

மரணத்தின் பிடியில் அகப்பட்டு

செத்துக்கொண்டிருப்பேன்

எப்போதும் உன்னை

நினைத்துக்கொண்டிருந்த

பாவத்துடன்!

அலகுகளால் செதுக்கிய கூடு.

நீங்கள் நினைக்கலாம்

வெறும் ஈர்க்குகளும்,சுள்ளிகளும் என்று

ஆனால் பிரித்தெறிந்தது

ஒரு வாழ்க்கைக்கு போதுமான

ஒட்டுமொத்த என் உழைப்பு

உங்களுக்கு தெரிந்த வகையில்

குறுகிய வட்டத்திற்குள் வசித்தாலும்

எனது விருட்சம் மிக விசாலமானது

வேர்களும்,இலைகளும்,கிளைகளும்,

பூக்களும்,காய்களும்,கனிகளும்

பிரபஞ்ச ஜீவிதமும் ஆனதது

வானம் முழுக்க எனக்கு வசப்பட்ட

எனது சுதந்திரத்தை

அறிந்துணர கூட உங்களிடம்

அனுபவமோ,ஆளுமையோ இல்லை

அது எனக்கே உரித்தான இசம்

கனவுளை சிதைப்பதென்பது

உங்களுக்கு சாதாரணம்

எனக்கது சதா ரணம்

சுருக்கமாய் சொல்வதென்றால்

நீங்கள் சந்தர்ப்ப வாதிகள்

சந்தேக சாதிகள்

அடுத்தவரை அழவைத்தே பழகிய

பரம்பரையில் வழித்தோன்றல்களாகவே

இன்னமும் வாழ்கிறீர்கள்

தேன் கூடுகளை கலைப்பதில்

நீங்கள் எடுக்கும் கவனம்

அதன் ஆக்கத்திற்கான

சிரமத்தை  ஆராய ஒருபோதும்

சிரத்தை எடுத்ததில்லை

முரட்டு கோடாரிகள் கொண்டு

நீங்கள் வீழ்த்தியது

வெறும் மரமொ,கூடோ அல்ல...,

இசை கவிழ்ந்து நிழல் விரியும்

ஒரு தோப்பை

புள்ளினங்கள் இனம்பெருக்கும்

பெரும் வீட்டை

அவைகளின் வம்சத்தின் வரலாற்றை

காலத்தை திரும்பிப் பார்த்து

கை சேதங்களை கணக்கிடும்போது

நிராயுத பாணிகளாய் நிற்பீர்கள்

எதுவுமற்று எதிலியாய்

குற்றவாளி கூண்டில்!

அப்போது நான் அலகுகளால்

தயார் செய்து கொண்டிருப்பேன்

இன்னொரு கூட்டை வேறொரு கிளையில்.

நமது வானத்தின் கீழ்!

1. 

   
   "யுத்தத்தின் சுவடாய் நான் மட்டும் போதும்"
   
   
   
   இரத்தத்தில் துவட்டிய அடையாளங்களுடன் அநாதரவாக அழிக்கப்பட்ட ஒரு சமுகத்தின் எச்சம்.மெழுகின் ஒளியில் மின்னி மறையும் சுவடுபோல் ஒரு இனம் வாழ்ந்து அழிந்த தீவு வெறிச்சோடிய வரண்ட பாலையாய் திரைமறைவில்.எதுவும் நிகழாததுபோல் எந்த சலனமுமற்று வேடிக்கை பார்த்தபடியிருக்கும் ஒரு சோக சூரியன் என நம் கண்முன்னே நடந்த பேரவலத்தை தொக்கி நிற்கிறது "யுத்தத்...தின் சுவடாய் நான் மட்டும் போதும்"பன்னாட்டு படைப்பாளிகளின் படைப்பு நூல் அட்டை. தி.அமிர்தகணேசன் என்ற அகன் அவர்களின் ஆழுமையை பறைசாற்றியபடி விரிகிறது நூலின் பக்கங்கள்.
   
   எசேக்கியல் காளியப்பன் அவர்களின் அருமையான வாழ்த்துடன் ஆரம்பித்தாலும் அனைவரையும் அழைத்து செல்கிற பக்கம் அணிந்துரை.திறனாய்வின் தேர்ந்த புலமையை மிக எளிமையாகவும்,அழகாகவும் 'பரவசப்படுத்தும் யாரையும்'எனும் மகுடத்தில் மதிப்பிற்குரிய க.பஞ்சாங்கம் ஐயா கூறியிருக்கும் கருத்துக்கள் வாசிப்பவர்களை வேறொரு தளத்திற்கு அழைத்து செல்கின்றன."
   வாசகர் நோக்கில் அனுபவம்... என்று மு. ராமச்சந்திரன் தமிழ் மொழியைத்தாண்டி சமூகப் பொறுப்புள்ள வலுவான வரிகள் தன்னை வெகுவாய் பாதித்ததாக கூறியிருப்பது படைப்பாளிகளுக்கும்,தொகுப்பாளிக்கும் கிடைத்த மாபெரும் வெற்றி.
   
   நோக்கவுரை எனும் மகுடத்தில் பொள்ளாச்சி அபி வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி காதலென்பது பொய்,காதல் மட்டுமே வாழ்க்கையெனக்கருதும் சிலருக்கு சாட்டையை வீசியிருப்பது அடித்தளும்பாய் தெரிகிறது.இன்றைய நிலையின் தேவையுணர்ந்து எழுதும் சிலரை சுட்டுவித்து அடையாள படுத்தியிருப்பது ம், இன்னும் எழுத புதிதாக தளத்திற்குள் தம்மை இணைக்கும் கவிதா நெஞ்சங்களை நோக்குணர்ந்து ஆக்குவோம் இலக்கியம் என்ற தொனியில் நல்ல கருத்துக்கள் பகிர்ந்திருப்பது ஒருபானை சோற்றுக்கு ஒருசோறு பதம்போல்.
   
   இதற்கெல்லாம் நல்ல மனசு வேண்டும்.அந்த வகையில் நிரூபித்திருக்கிறார்கள் அகனும்,அபியும் நூலாக்கம் என்பது பேச்சுவாக்கிற்கு இலகுவாகி விடுவதுபோல் நடைமுறைக்கு எளிதாய் சாத்தியப்படுவதில்லை.தானுண்டு,தன் வேலையுண்டு என ஒதுங்கிக்கொள்ளும் மனசுகள் வாழுகிற உலகத்தில் உயர்ந்து விட்டார்கள் சிகரம்போல்.
   மருத்துவர்,இலக்கியகர்த்தா,ஆய்வாளர் கவிஞர் என பல முகங்களுடன் இளையவர்,முதியவர் என்று யாரையும் முகம் பிரிக்காமல் நட்போடு பழகி குறை,நிறைகளை உடனுக்குடன் சுட்டிக்காட்டி எம்முடனும்,எழுத்து தளத்துடனும் இணைந்திருக்கும் மருத்துவர் ஐயா வ.க.கன்னியப்பன் அவர்களின் வாழ்த்து படைப்பாளிகளுக்கு கிடைத்த தோள்மாலை.
   ஊதுகுழலென்னும் ஊக்குவிப்பு ...அகன் என்னும் தி.அமிர்தகணேசன் அவரது இலக்கிய பணியின் சந்தித்த இடரையும்,கவிதையுடன் கிடைத்த தொடர்பையும் நம்பிக்கை தரும் நட்புள்ளங்களையும் விலாவாரியாக பதித்திருப்பது அவரடைந்த வெற்றிக்கு பறை! தளம் நுழைவும்,பிரசவ வலியும் என்பதுபோல் இலக்கியம் அதிலும் கவிதை இலகுவான பாடுபொருள் எதையும் பாடும் அருள்! அதனால் அவர் சாதித்து விட்டார். எந்த பிரதிபலனும் எதிர்பார்க்காமல் செயல் படுபவர்கள் சிலரைத்தான் அடையாளப்படுத்த முடியும் அதில் நமக்கு தெரிந்தவகையில் இவர் என்றால் மிகையாகாது.
   யுத்த சுவடின் தடங்களாய்.....
   சீர்காழி எழுத்து சுறாவளியின்-முதல் வணக்கம், ஆண் மிருகங்கள். புதுவைகாயத்திரியின்-தமிழில் பேசு,
   மயிலாடுதுறை ரமேஷாலம்-அவர்களின் அகதி மரம், எனக்கென்று ஒரு கனவு இருந்தது, முகம், என் தோட்டத்துச் செடி, எதுவாய் இருக்கக் கூடும், விடை அற்ற ஒரு வரலாறு, நீ வரும் நாளுக்காக.., பனிரெண்டாம் வகுப்பின் காலம்.
   இரா அருண்குமாரின்-குழந்தைகள்!
   பாரதி சரணின்-இயற்கை.
   பொள்ளாச்சி அபியின்-வழிகாட்டி, ஏண்டா இந்த கொலை வெறி, ஒரு மனக்குமுறல், மனசு துடிக்குது..!
   இலங்கை-பதுளை கலைஞானகுமாரின்-கடல் துளிகள், வரமாக கிடைத்த சாபம்!,
   தச்சூர் நிலா சூரியனின்-யார் தீவிரவாதி?, உண்மையான வாழ்க்கை.
   சோழவந்தான் புலமி அம்பிகாவின்-கவிஞனின் வாழ்வு,
   இலங்கை-ரோஷான் ஏ.ஜிப்ரியின்-குளத்தை நினைந்தழுத...., என் ஆடுகளை தின்ற கிராமம், யாதுமாகிய நீயே தாயே!, தப்பித்து வந்தவனின் மரணம்.
   இலங்கை-அரசு பாரதியின்-பேசப்படாத துயரங்கள்.
   சிங்கப்பூர்-அகமது அலியின்-மீனவன் பா(ட்)டு, உயிரென்பது துச்சமாக.
   முத்துநாடனின்-எங்கள் விடுதலைதான் வீழ்ந்ததெங்கே? நான் பார்த்ததிலே..
   கே.சரவணனின்-சன்னல்கள்.
   நெல்லை நா.ஜெயபாலனின்-நானும்தான் தேடுகிறேன்.
   இலங்கை-கிளிநொச்சி அகர முதல்வனின்-அத்தருணத்தில் பகை வீழ்த்தி, மீறலின் தர்மம், எம் உடலெரியும்தாய் நாடு.
   இலங்கை-மட்டக்களப்பு ஹே.பிரியாவின்-"யுத்தத்தின் சுவடாய் நான் மட்டும் போதும்", திருமணதிற்காய் ஒரு பெண் காத்திருக்கிறாள்.
   ருத்ரா நாகனின்-அறிவியலின் அனுதாபம்.
   தஞ்சை-விநோத்கண்ணனின்-இரட்டை வரி நோட்டு.
   நிலக்கோட்டை-யாத்விகா கோமுவின்-அம்மா நீ=கடவுள்.
   அமுதா அம்முவின்-வேண்டாம் சாமி இன்னொரு பிறப்பு.
   பரிதி.முத்துராசனின்-நாசாவின் எந்திரப் பூச்சி.
   தென்காசி-யாசிர் அராபத்தின்-வேண்டுவன கொண்டுவா பாரதமே!
   மணவாசல் நாகாவின்-ஈழவனும் மீனவனும், சடலத்தின் சபதம்.
   நெல்லை மோசேவின்-அன்புள்ள மகனுக்கு அப்பா எழுதுவது.
   கோவை-ஹரி ஹரி நாராயணனின்-மகா கவிக்கு சமர்ப்பணம்.
   மதுரை-தமிழ்தாசனின்-கண்டிக்கத் துப்பில்லாமல் கவிதை எழுதுகிறேன்.
   லண்டன்-கிரிகாசனின்-இழி பிறவி.
   இலங்கை-ஷாஜஹானின்-என் இந்த மௌனம்?
   நாகர்கோயில்-ஈஸ்வர் தனிக்காட்டுராஜாவின்-புதியதோர் நாடு காண்போம்.
   வசந்தி மணாளனின்-இதயத்தில் சேமியுங்கள்.
   திருப்பூர்-இன்போ அம்பிகாவின்-தூய நின் சேவடி போற்றுதும்...
   நெல்லை-பொற்செழியனின்-எரிமலை வெடிக்கும் என எச்சரிக்கை விடு.
   மதுரை-வா. நேருவின் –மதத்தின் அளவு மட்டுமே.
   புதுச்சேரி-அகனின்-தோழனின் பிரிவு.
   என நீளும் ஒவ்வொரு படைப்பாளியின் படைப்பிலும் உயிர் இருக்கிறது. நம்மிடமிருந்து காவுகொள்ளப்பட்ட வாழ்வின் எதிர் பிம்பம் மீழ் பரிமாணம் கொண்டிருப்பது எழுத்துக்கு கிடைத்த பெருவெற்றி.
   
   விவசாயின் ஏக்கம், மீனவனின் துயரம், தாய்மையின் பிரிவு,வாழ்வியல் அவலமாக நீண்டு நம்மை திரும்பிப்பார்க்க வைக்கிறது.
   சிறுபான்மை மீதான நியாயப்படுத்த முடியாத வன்முறைகளும் இலங்கையில் வெறிகொண்ட பேரினவாதம் வளர்த்துவிட்ட போர்க்காலம் இழைத்துச் சென்ற துரோகங்களின் தீராக் காயங்களுமே ஒவ்வொரு வரிகளும் எம்மண்ணின், எம்மக்களின் கண்ணீரிலும் குருதியிலும் ஊறவிட்டு வெளிக்கொணரப் பட்டிருப்பதனாலோ என்னவோ அவற்றை வெறும் கவிதை வரிகளாக என்னால் வாசிக்க முடியவில்லை. ஒரு காலகட்டத்தில் இவ்வின வன்முறையின் கோரச் சிதைவுகளின் நேரடி சாட்சியங்களாய் நாமும்கூட இருந்தோம் அல்லவா? எல்லைகளை தாண்டியும் அது பிரதிபண்ணப் பட்டிருப்பது ஆறுதலான அடையாளம். இனியாவது காயங்களை மருந்தாக்கிபுது மாயங்கள் செய்வோம்.(விசேடமாக தயார் செய்த பிரதியில் அச்சாகாமல் பக்கங்கள் உள்ளது கவனித்திருக்க வேண்டிய குறி!)
   அனைவருக்கும் புனித தைப்பொங்கல் வாழ்த்துக்கள் பகிர்ந்தபடி....

மரணித்தும் வாழ்வாய் நீ..!

இதில் ஆச்சரியப்பட ஒன்றுமில்லை

பலரை நரகத்தில் தள்ளியபடி

உனக்கான

சுவர்க்கத்தின் கதவு திறந்திருக்கிறது

அவ்வளவுதான்!

நீ ஒரு பூ

ஒரு தோளில்

மாலையாகும் கனவுகளோடு

மலர்ந்தாய்

ஆனால்;பிச்சை பாத்திரத்தில்

வளர்ந்த செடியில் பூத்ததால்

உன்னை அணுகி ஆராய

யாருமற்று அனாதரவாக

கபுறரைக்கு

கரைசேர்த்து விட்டார்கள்

நீயொரு பறவை

கடல்கள் தாண்டி

கரை சேர நினைத்தாய்

சிரசு துண்டித்தது

காலம் மூர்க்கத்தனமாய் உன்னை

மூழ்கடித்து விட்டது

இருந்தும் நீ..

உலகத்து இளைஞர்களுக்கு

உனது

வாழ்க்கையை மொழிபெயர்த்து

ஒரு செய்தியை

வழிமொழிந்து விட்டு போயிருக்கிறாய்

குற்றவாளிகளை

அடையாளப்படுத்திய உன்னை

சிறையில் தள்ளி

சிதைத்ததுதான் இதில்

வருத்தத்திற்குரிய

வரலாறு..............

இருந்தும்;

வாழும் இளைஞிகளின்

எதிர்பார்ப்பின் பக்கங்களில்

நீ எழுந்து நிற்பாய்

சுவனத்தை சுகித்த சுவை கொணர்ந்து.

உனக்காக பிரார்த்திக்கிறேன்

ஒரு தந்தையாய்,ஒரு சகோதரனாய்,

ஒரு மகனாய்!

2013-01-09.சவூதியில் மரண தண்டனைக்குள்ளான
றிஸானா நபீக் நினைவாக! 

என் கவிதை முளைக்கும் தெரு.

வாழ்வை கனவுகண்ட

பூக்கள் பறிக்கப்படும்

ஒவ்வொரு செடியின் அடியிலும்

ஆறுதலாக அமரவேண்டுமென்றுதான்

ஆசை

ஆயினும் அது

சாத்தியப்படுவதில்லை

என்னை துரத்திக்கொண்டிருக்கும்

பேய்களை விரட்டிக்கொண்டிருப்பதால்

துன்பியல் நெரிசல்களின்

அடர்த்தி செறிய

பயங்கரங்களின் வாய்நிறைய

பற்கள்

கடித்து குதற ஏதுவான கூர்மையுடன்

நாக்கின் பாதுகாப்பு

அச்சுறுத்தல்களுக்குள்ளான

கணம் என்பதால்

அநியாயத்திற்கு

மவுனிக்க வேண்டியிருக்கிறது

இப்பவும் யாரோ ஒருவரின் நியாயமற்ற

மிக கோபமான பார்வை

எகுகளை பாய்ச்சிவிடுகின்றன

மலைகளையே குழாங்கற்களாய்

தூக்கி வீசி

ஆவிகளை ஓட்டுகிறவனுக்கு

அம்புகள் தூசி......அறிக!

எனக்காக நேரத்தை செலவழித்து

நீங்கள் சிரமப்பட வேண்டாம்,

இதில் ஏதும் இல்லையென்று

கோபித்து குறைசொல்லவும் வேண்டாம்

ஏனனில் இது

உங்களுக்காக படைக்கப்பட்டதல்ல

வரண்ட தெரு வெளியில்

பசியில் அலையும்

கறவை பசுவோன்றிற்கு

காராம் புல்லாய் இருந்து

விட்டு போகட்டும் என் இது.

அகதியான கனவுகளுக்குரியவன்.

அழகான கற்பனைகளுடன்

துயிலுக்குள் பாய்விரித்து

நிலவை தலையணையாக்கி

நட்சத்திரங்களின்

காலுன்றியபடி

கண்மூடுகிறேன்.....

சிம்ம சொப்பணங்களில்

வாழ்தல் என்பது மிக அலாதியானது.

எவராலும் புரிந்து கொள்ள இயலாத

புதினம் அது

யாரும் மொழிபெயர்க்க முடியாத

மொழியது

பருவங்களின் இடபெயர்ச்சியில்

சில மாற்றங்களோடு என்னுடனயே

வளர்ந்து விட்டது

அது கனவில்லை

என்னை அணைத்தபடி

உறங்கும் குழந்தை

அப்போதெல்லாம் அது

அழகானதாகவும்,

ஆரோக்கியமானதாகவும்

இருந்தது என்னிடம்

 நான் அதை நெஞ்சில் பதியமிட்டு

கண்களுக்குள் வளர விட்டேன்

பின் அதைவிட்டும் பிரியமுடன்

பிரிய வேண்டியதாகிற்று

வாழ்வென்பது

பிரிதலும்,சேர்தலும் தானே?

ஆயினும் என் அவதானிப்புகளில்

கனவு பெருத்திருந்தது ஒரு

பீனிக்ஸ் பறவை போல்....,

பின்வந்த பொழுதுகளின் புலர்வில்

நாறிக்கொண்டிருக்கும்

உலராத மலமாய்

துன்பியல் நிகழ்வுகள் தன்னை

காயப்படுத்தியதாய் சொல்லியழுது

ஒப்பாரி வைத்து ஓலமிட்டது

எனக்கு மனசில்லை அதை மீண்டும்

வாரி அணைத்து வாழ்த்த

தூக்கி எறிந்து விட்டேன் எங்காவது

தொலையென்று.

நீங்கள் இனி பார்ப்பீர்கள்

அநாதையாகி எதிலியாய்

அலைந்து திரியும் என் கனவு!