இடிவிழுந்த ஒரு காலை!

புள்ளினங்களின்

புனிதநீராட்டு விழாவுடன்

ஆரம்பித்து இன்முகத்தோடு

அழைத்துவந்து வாசலில் விட்ட

அதிகாலை

விடிகாலையாகி,

வெயில் காலையாகிய போதுதான்

உருக்குலைந்து

அடையாளம் காணமுடியாதபடி

இடர் காலையாய் பேர்

இடி விழுந்து நின்றது என் தெருவில்

வாலி என்ற பெருங்கவிஞன்

வலிகளுக்கிடையில் வந்துபோனான்

“காதலில் வெற்றி கண்டால்

கழுத்தில் கயிறு தொங்கும்

காதலில் தோல்வி கண்டால்

கயிற்றில் கழுத்து தொங்கும்”

ஆனால் இங்கு

வாழ்க்கைக்குள் வந்து

வாரிசுகள் கண்டபின்பு

உள்ளிருக்கும் சந்தேக குப்பைகளை

வெளியே பெருக்க முடியாமல்

வாசலை விட்டு சில வீடுகளே

வாஸ்த்து சரியில்லை என்று

பூமிக்குள் புதைந்து விடுகின்றன

சாலையோரங்களை

அழகுபடுத்திய மரங்களை அணுகி

பூக்களை ஒவ்வொன்றாய்

வினயமாய் விசாரித்தேன்

காலைக்கு நேர்ந்த அபத்தம் பற்றி

அறியும் முனைப்பாய்

யாரிடமும் ஊகத்தை தவிர

உண்மை இருக்கவில்லை

கயிற்றுக்கும்,கழுத்துக்கும்

தெரிந்த ரகசியத்தை

படித்துப் பார்க்கும் பக்குவம்

முகமூடிகள் தரித்த மனித

முகங்களுக்கு

தெளிவில்லை என்ற போது

இடி இரண்டாவது முறையாய்

இறங்கியது அத்தெருவில்

இறகுகளை உதிர்த்துவிட்டு

உயிரை காவுகொடுத்திருக்கிறது

அந்த வெண்கொக்கு

அதன் குளத்தில் ஈரமில்லை

சேறும் இறுக வெறிச்சோடிற்று

மதம் வெடிக்க

பூமியின் மார்பு தவழ்ந்து

காற்றில் அசைகின்றன அதன் இறகுகள்

ஊரின் விழிகளெல்லாம்

கரைந்தபடி இறங்கி நடந்தன

இடிவிழுந்த காலையில்

நான் வாழை சுருட்டிக்கொண்டு

ஒரு பூனையாய் இருந்தேன்

எனது மலத்தை மறைத்தபடி

கண்களை மூடிவிட்டால்

உலகமே இருளென்ற

இறுமாப்பு இன்னும் இருக்கு....

அடுத்தமுறை இடிவந்தால்

அவனில் விழும் என்ற

ஒரு பாட்டியின் சாபம்

என்னை கடந்து செல்கிறது

(அன்மையில் தற்கொலை செய்துகொண்டதாக தவறிப்போன ஒரு தங்கைக்காய்.)

ரத்த சரித்திரம்.

தெருக்கோடியில் வளர கூட

தெளிவு முளைக்காத என்னை

உன் தொப்புள் கொடியில்

மலர வைத்தாயே

மகிழ்கிறேன் தாயே?

அதனால்தான் சொல்கிறேன்

நீ ஆதாரம்,நான் சேதாரம்

.........................................,

ஆயிரம் தான் இருந்தாலும் அம்மா

உனக்கு முன்னால் நான்

ஒன்றுமில்லை வெறும் சும்மா

கதையாய் சொல்ல நீ

முத்த காவியமல்ல

சதையாய் உள்ள

உயிர் சாசனம்

சிறு விதையையும் சீராக்கி

தானியமாய் தருவிப்பவள்

நீ வளர்க்கும் வயல்வெளி

நான் உலரும் பனித்துளி

நீ மலை முகடு

நான் இலைச் சுவடு

காலமெல்லாம் உயிரூட்டி

நீ வேராக இருக்கின்றாய்

ஆனால் நான்

உன் காலடியில்

ஒருநொடி சருகாக கிடக்க கூட

சம்மதிப்பதில்லை

ஆறாத காயத்தையும்,

அழ வைக்கும் கவலையையும்

பிறப்பிலிருந்தே நான் உனக்கு

பிரதிபலன் ஆக்கிவிட்டேன்

கைமாறு எதிர்பாரா

கருணை ஆனாய்

காலத்தின் முன் நிற்க

பொருள் நீயானாய்

நீ புழக்கத்தில் இருக்கும்

நாணயம்

நான் பழக்கத்தில் வெறுக்கும்

செல்லா காசு

ஆயினும் என்னை

பொற்காசு புதையலாய் புகழ்கிறாய்

உயிரூட்டி,உயிரூட்டி மகிழ்கிறாய்

அதனால்தான் சொல்கிறேன்

நீ ஆதாரம்,நான் சேதாரம்

ஆயிரம் தான் இருந்தாலும் அம்மா

உனக்கு முன்னால் நான்

ஒன்றுமில்லை வெறும் சும்மா

அம்மா நான்

உனக்கு வலிகள் சேர்த்த

சுத்த தரித்திரம்

அம்மா நீ

எனக்கு வரமாய் வாய்த்த

ரத்த சரித்திரம்.